De aanslagen van 11 september en de wetten van Newton

Morgen 16 jaar geleden, op 11 september 2001, stortten in New York de Twin Towers in telkens zowat tien seconden tijd in. Nog altijd geloven velen de officiële theorie, zoals die in de onderzoeksrapporten (het ‘NIST-report’ en het ‘9/11 Commission Report’) wordt verkondigd, namelijk dat de instorting van de hogere verdiepingen de lagere verdiepingen deed bezwijken, een effect dat zich voortzette tot het hele gebouw in puin lag (en even later: bis voor de tweede toren). Nu is heel eenvoudig aan te tonen dat, als deze zogenaamde pannenkoektheorie (‘pancake collapse’) zou kloppen, de instorting van beide torens véél langer dan 10 seconden had moeten duren.

De pannenkoekentheorie impliceert dat elke verdieping die bezwijkt onder invloed van de erop neerstortende massa, begint te vallen met een beginsnelheid van 0 meter per seconde. Volgens de ‘pancake collapse’ hebben we dus te maken met een opeenvolging van vrijevalbewegingen, wat een veel grotere totale valtijd oplevert dan één enkele vrije valbeweging vanaf de hoogte van het dak. De totale instorting van beide gebouwen volgens het model van ‘pancake collapse’ had niet 10 seconden moeten duren, maar ergens tussen dertig seconden en anderhalve minuut.

Hieronder leg ik het proces stap voor stap uit, met behulp van drie grafieken (bron: dr. Judy Wood, Where Did the Towers Go?, The New Investigation, 2010, ISBN 978-0-615-41256-6 - dit hele stuk is overigens gebaseerd op de analyse van Dr. Wood, ook te vinden op http://wheredidthetowersgo.com/articles/BBE/BilliardBalls.html).

Stap 1. Zowel volgens het 9/11 Commission Report (p. 322 : “At 9:58:59, the South Tower collapsed in ten seconds”) als volgens alom beschikbare videobeelden stortten beide gebouwen in zowat 10 seconden in. Dat kunnen we op basis van de eigen waarneming voor waar aannemen.

Stap 2. Nu is de tijd die een biljartbal zou nodig hebben om vanaf het dak van de Twin Towers in vrije val en bij verwaarlozing van de luchtweerstand de grond te bereiken, gelijk aan ongeveer 9 seconden (± 1 seconde). Voor wie het graag narekent: zie de eerste formule op deze pagina. Een grafische voorstelling van deze vrije val vind je hieronder in afbeelding 1, ‘Minimum Time for a Billiard Ball dropped from the roof of WTC1 to hit the pavement below’. Bij de instorting van de WTC-gebouwen had het dak van beide wolkenkrabbers dus nauwelijks één seconde meer tijd nodig dan zo’n biljartbal-in-vrije-val, in vacuüm, vanop dezelfde hoogte. Met andere woorden, het dak van beide wolkenkrabbers kwam maar een fractie langzamer dan in vrije val naar beneden.

afbeelding 1

Stap 3. Laten we nu even aannemen dat de pannenkoektheorie klopt (het is immers de officiële theorie). Laten we voor de eenvoud eerst aannemen dat de verdiepingen van de Twin Towers telkens met tien verdiepingen tegelijk naar beneden kwamen (in plaats van verdieping per verdieping, zoals de officiële versie luidt). De bovenste tien verdiepingen kwamen in onze veronderstelling dus met volle kracht terecht op de onderliggende verdiepingen en veroorzaakten de instorting van de onderliggende tien verdiepingen, enzovoort, tot het hele gebouw in puin lag. Dat betekent dat de vrije val van het bovenste deel (het dak) om de tien verdiepingen gestopt werd en HERBEGON met een beginsnelheid gelijk aan nul: de neerstortende massa werd heel eventjes afgeremd, er vond overdracht van impuls en energie plaats, waardoor de onderliggende 10 verdiepingen (volgens het onderzoeksrapport bijna ogenblikkelijk) begonnen te vallen, een proces dat zich telkens weer herhaalde. De totale instorting zou in dat geval 27,8 tot 30,6 seconden duren. Zie afbeelding 2, ‘Pancaked every 10 floors’.

afbeelding 2

Stap 4. Laten we nu aannemen, zoals ook in het officiële 9/11-rapport staat, dat de ‘pannenkoekeninstorting’ verdieping per verdieping gebeurde. In dat geval zou elke verdieping (en dus ook het dak telkens weer) met een beginsnelheid gelijk aan nul meter per seconde beginnen te vallen en zou de totale instorting 87,9 tot 96,7 seconden duren. Dat is meer dan anderhalve minuut. Zie afbeelding 3 , ‘Pancaked every floor’.

afbeelding 3

Stap 5. Nu blijkt uit de beelden van de instorting dat een aantal van de bovenste verdiepingen tegelijkertijd begon te vallen. De totale tijd van de instorting zou dan ook minder dan anderhalve minuut moeten bedragen en ergens tussen 30 seconden en anderhalve minuut moeten liggen. Hoe dan ook: dat is véél meer dan 10 seconden.

Besluit: de bevindingen van het 9/11-onderzoek zijn in tegenspraak met de wetten van Newton. De ‘pancake collapse’ moet opgegeven worden. Er moet dus een andere verklaring zijn voor de instorting van World Trade Center 1 en 2.